Sommigen van jullie weten dat ik al jaren een chronische maag-, darm- en schildklierziekte heb. Dat levert soms beperkingen op, vooral qua energie. De maanden voor 6 maart 2023 ging het steeds slechter, moe, warrig, veel pijn, overgeven, niet kunnen eten, slecht kunnen drinken en mijn sondevoeding kon ik niet verdragen. Dat leidde ertoe dat ik na zes weken overgeven op de vrijdag 3 maart de wijkverpleging en huisarts had ingeschakeld, die kwamen tot de conclusie dat ik met lepeltjes appelsap het wel kon redden. In het weekend daarna ben ik op de grond beland en kon ik niet meer opstaan. Maandag 6 maart kwam mijn vaste huishoudelijke hulp en die zei letterlijk jij belt of ik bel. Dus via de EHBO en internist kwam ik uiteindelijk in het ziekenhuis te liggen met de gedachte dat een vochtinfuus met vitaminen naar en paar dagen wel zou leiden tot ontslag. Die avond ging het dus mis, omdat ik zo uitgedroogd was konden ze geen infuus prikken. Het was laat dus kwam de intensivist van de IC om dit te doen, daarna hoorde ik hem achter het gordijn zeggen dat hij mij meenam naar de IC. Mijn bloeddruk was enorm laag, mijn hart ging tekeer en ik kreeg geen zuurstof meer. Dan ga je dus opeens met een crashkar door een ziekenhuis met de uiteindelijke bestemming de IC. Daar hoorde ik alle apparaten tekeergaan, aan iedere ledemaat hing wel een arts of verpleegkundige en uiteindelijk stonden er ook twee huilende ouders aan mijn bed. We begrepen alleen dat mijn lichaam enorm verzuurde, normaal zit iemand tussen de 0-1, Sven Kramer kan na tien kilometer rond de 4 zitten en ik zat in rust boven de 18. Om 2 uur ’s nachts ben ik uiteindelijk in een kunstmatige coma gebracht. Woensdag werd ik wakker en deden mijn benen het niet meer. Ik kreeg te horen dat ik door het oog van de naald was gekropen, de artsen hadden niet verwacht dat nog ik wakker zou worden. Uiteindelijk ben ik bijna drie keer overleden. De eerste tijd kon ik niet praten omdat ik een slang in mijn keel had. Na een paar dagen deden mijn armen het ook niet meer. Ik heb een maand in het ziekenhuis geleden en langzaam werd duidelijk wat dit nu had veroorzaakt. Ik bleek een vitamine B tekort te hebben, daardoor ga je overgeven en mijn sondeslang bleek van binnenuit kapot te zijn. Ook ben ik gewoon veel te lang doorgelopen, waarschijnlijk was ik al maanden niet in orde.
Vanuit het ziekenhuis ben ik op 28 maart naar Basalt revalidatiecentrum in Den Haag gebracht. Door de verzuring en de kunstmatige coma deden mijn armen en benen het niet. En mijn longen en blaas werkten niet goed. De neuroloog legde uit dat de stekkers van bepaalde spieren weer in het stopcontact moesten worden gestopt. Iemand kon mijn arm optillen, maar dan viel die gewoon weer.
Ik heb uiteindelijk drie maanden in het revalidatiecentrum gelegen. Daar moest ik alles weer opnieuw leren. En daar hebben ze mij bijvoorbeeld geholpen door een machine waarin je je arm kan vastleggen en die dan vervolgens voor je beweegt. Sommigen kennen misschien wel de kermisattractie mollen slaan. Nou dat spel kon je met de machine spelen, de machine bewoog voor mij en na heel, heel, heel veel mollen te hebben geslagen gingen mijn armen steeds meer doen.
Gelukkig zat ik op een geweldige plek, de professionaliteit op welk gebied dan ook heeft ervoor gezorgd dat ik zaterdag 1 juli weer naar huis kon. Ik wil daarin ook bijzonder mijn WMO-consulent bedanken die zich echt op het laatste moment keihard heeft moeten inzetten zodat ik veilig naar huis kon. De komende tijd moet ik nog hard aan de slag, ik ga in ieder geval nog 3-4 maanden poliklinisch bij Basalt Gouda verder. Ik zit voorlopig nog in een elektrische rolstoel, dat is niet geweldig maar het geeft je wel je vrijheid en zelfstandigheid terug. Ook heb ik last van trillingen en spasmes, waarschijnlijk blijft dat. Mijn rechterarm doet het nog steeds niet goed, de fijne motoriek in mijn handen en vingers ontbreekt vaak en ik kan heel slecht rechtop zitten. Daarnaast moet ik alles wat is gebeurd nog verwerken.
Maar wat ik vooral wil vieren is dat ik er nog ben! Ik zie 6 maart als een tweede verjaardag, wie krijgt er nu twee keer per jaar een verjaardagscadeau? Ik ben weer lekker thuis met mijn hondje. En zeker in de raad zijn jullie nog lang niet van mij af! Jullie zien mij bij de afsluiting van het seizoen en na het reces ben ik weer lekker bij jullie terug!